Ne olacak deyip yarınlarımız
Dediler ya kısmet nasip gittiler
Belki biter diye sorunlarımız
Bavulları alıp susup gittiler

Uzun yıllar peynir ekmek yediler
Suyumuz yok yol yapılsın dediler
Devlet kapısında çok beklediler
Hizmetten umudu kesip gittiler

Onca çalıştılar çok ter döktüler
Kağnılar dolusu hüzün çektiler
Yetim çocuk gibi boyun büktüler
Yaraya tütünü basıp gittiler

Yoksul idi ama sayındı halkım
Patlamaya hazır mayındı halkım
Çağdaşlığa açık beyindi halkım
Okula kilidi asıp gittiler

Duymuşlar vadiler baraj olacak
Zeytin bağlarına sular dolacak
Artvin’im hayalde düşte kalacak
Köylüler kadere küsüp gittiler