Tabiidir ki birinci görevimiz imkanlarımız, izinlerimiz elveriyor ise öncelikle festival günlerinde orada olmaktır. Bir o kadar da önemlisi   festivalin daha iyi geçmesi için herkesin  sorumluluk duygusu içinde hareket etmesi gerekiyor.

         Geçmiş deneyimlerimiz gösterdiki dernek yöneticisi durumunda olanlar ve ricalarını kırmayan birkaç kişi insanüstü gayret sarf ederek  bir etkinlik olmasına çalışıyor.Ancak  büyük bir çoğunluk da genellikle kendisini futbol maçına gelmiş seyirci gibi olan bitenleri izlemek ile yetiniyor.Dolayısıyla  bazen istenmeyen durumlar ve organizasyon eksiklikleri ortaya çıkabiliyor. Bu halde de izlemek ile yetinen katılımcılar. Program ve organizasyon hakkında bir çok yerli yersiz eleştirilerde bulunuyorlar.

            Buradan  herkesi empatiye davet ediyorum. Kendimizi bir an dernek yönetiminin yerine koyalım.Bu insanlar zaten açık talep olmadığı için biraz da kendilerini zorunlu hissederek  bu görevi üstlenmişlerdir.İşte  Bursa Şubesindeki örneği ; Başkanlığa seçilen Abdullah AKPINAR’ın ilk açıklaması “ Görev ortada kaldı, kendimi almak zorunda hissettim.” Eminim genel merkez de benzer durumlar yaşanmıştır. O halde göreve getirdiğimiz bu insanlardan bir faaliyet beklememiz için verilen görevleri eskiden büyüklerimiz yaptığı gibi, tıpkı geçen yıl elektrik direğini dikme çalışmasında olduğu gibi hepimiz bu sene de elimizden geleni yapacağız.

           Sonuç olarak gördük ki festivalimizin en önemli faydalarından biri de sayıları şimdiden yirmiye ulaşan yaylalarımız oldu. Bu yazıyı yazar iken son eklenenler  Vezir USTA ve İbrahim AKPINAR’ın yaylaları oldu.

             Hepiniz ile güzel memleketimizde, güzel günlerde görüşmek ümidiyle….