Cumhurbaşkanı, Başbakan, Adalet  Ve  Kalkınma  Partisi(A.K.P) sözcülerıyle Yandaş medya  koro halinde  Yeni  Türkiye sloganıyla yatıp  Yeni Türkiye sloganıyla kalkıyorlardı. Reklam panoları  bilbortlar bir zamanlar  Yenı  Türkiye afişleriyle doluydu. Onlara göre artık cumhuriyet misyonunu tamamlamış bitmişti. Yeni bir yönetim biçmi gerekliydi. O da Osmanlıcılıktı. Dayatılan Başkanlık sistemi, Osmanlıca öğretimi ve okullarda zorunlu ders olmsı çabaları buna yönelikti. Öyleyse nedir bu Osmanlıcılık? Nasıl bir yönetimdir? Bazıları için neden caziptir? Niçin karşı çıkmalıyız? Araştırdım. Topladığım bilgileri paylaşmak istedim.                                                                                                                                                              

      Son yillarda yükselen bu Osmanlı aşkının, şeriatçı hareketin yükselişine, Kürt sorunu üstünden toplumun şövenleşmesine, Komşu ülkelerle ilişkilerimizin bozulması ve Bölge devleti olma hayallarının yanında hak ihlallerinin arttığı bir döneme rastlaması tesadüf olmasa gerek. Erdoğan Aydın Osmanlı Gerçeği adlı kitabında;  “Milliyetçiler için Türklüğün, İslamcılar için şeriatın, Devletçiler için vatandaşa karşı devleti kutsamanın ve toplumu ideolojik olarak konturol etmenin, Liberaller için çok ulusluluğun örneğidir” diyor. Onun için milliyetçiler, şeriatçılar ve liberraller kol kola verdiler. Osmanlıcılar cumhuriyete sapma diyor. Artık bitti diyorlar. Oysa cumhuriyet Osmanlı karşıtlığıdır. Gözünü geleceğe dikmiş, ümitlerini geçmişe değil gelecek üzerine kurmuştur. Cumhuriyet başarısızda olsa hilafete karşı laikliği, monarşiye karşı cumhuriyeti, tebaalığa, kulluğa karşı vatandaşlığı getirmiştir. Bu kazanımların demokrasiye doğru geliştirilip savunulması gerek. Osmanlı kendi halkına yabancı, devşirme, despotik bir devlet geleneğine sahip olduğu için, onu savunanların halktan yana demokrasiden yana olmaları mümkün değil.

     Osman oğulları Selçuklu döneminde Ertuğrul  Bey başkanlığında, Bilecik- Söğüt yöresine uç beyliği olarak yerleştirildi.( Bu bölgeye Bitinya denir.) 400çadırlık bir aşiretti. Bizansların Anadoluda hakimiyetlerini yitirmeleri, aşiret bireylerinin gazi, alp olmaları, artan nüfus ve ekonomik ihtiyaçları bu aşiretin kısa zamanda büyümesini gelişmesini sağladı. Erdoğan Aydın’ın deyimiyle “Gazilerin Alp’lerin ve dervişlerin oluşturduğu bir hanedanlıktır”.

    Osmanlıyı kuranlar heterodoks inançlı bektaşilerdi. Osmanlı devletleşince despotik otoriter ve mer kezileştiği aynı zamanda da Ortodoks Hanefi inancını benimsediği için kurucu aşiretler Osmanlıdan  koptular Alevilik adı altında toplandılar. Erdoğan Aydın “Sosyo ekonomik olarak Sasani islam yönetim anlayışını Türk gelenekleriyle birleştirerek Selçukluları model alıp örgütlendi” diyor. 16. Yüzyıla kadar sağlam bir yönetim örgütü vardı. Devlet bürokrasisi ve  merkezi ordu devşirmeler ve dönmelerden kurulurdu.                                                                                                                                                                     

       Max  Weber osmanlıyı patrimonyal olarak niteler(Baba egemenliğine dayalı) ve şöyle der. “Egemenlik gücü, ülke ve halk Padişahın malıdır. Padişah tanrısal yönetimin yer yüzündeki temsilcisi, gölgesi( zillullah) Toplumu şeriat adına yönetmeye sahip (Ülü-l Emr) kendisine baş eğilmesi, kesin itaat edilmesi gereken kimsedir. Böyle olunca despotik bir anlayışa sahip olan padişah saray bürokrasisi egemenliğini sürdürebilmek için kendisinden bağımsız gelişebilecek her türlü unsuru ezerken, gelişebilecek bir burjuvaziyi de eziyor. Böylece sanayileşme ve teknolojik gelişmeyide engelliyordu.” Diyor.

      Osmanlıda köle pazarları çok yaygındı. Kölelik 1847 yılında İngilizlerin baskısıyla Abdülmecit za-

manında kalktı. Avrupa 1800lü yıllarda sanayı devrimini gerçekleştirirken Osmanlı halkına sömürge olmayı reva gördü. Osmanlı Anadolu Türk’üne hep yukardan baktı hep aşağıladı, horladı Etrak-ı bi İdrak (aptal idraksız anlayışsız Türk)  Etrak-ı na pak (pis Türk) Reaya (sürü) olarak gördü.                                                   

   Sinan Meydan “İkiyüz seksensekiz sadrazamın sadece 70tanesi Türk’tür. Diğerleri devşirme ve dönmelerdendir” diyor. Ayrıca 36 padişahtan yalnız Osman Gazi Türkmen Türk soyudur. Diğer bütün padişah anneleri Yabancı cariyelerden yada yabancı kadınlardan(Sırp, Rum. Ermeni, Rus, Macar v.s.) doğmuştur.

     Osmanlıcılık yada Eyalet sistemi Turgut Özal’la 1980li yıların sonuna doğru gündeme geldi. 1992 yılında yaşadiği İngiltere’den yurda gelen Kadir Mısıroğlu Atatürkçülüğü suçlayarak  Osmanlı eyalet sistemini öven mesajlar yayınladı. Cengiz Özkazancı Türkiye’nin Siyasi İntiharı Yeni Osmanlıcılık adlı eserinde “C.İ.A’nın yan orgütü olan Rand Corporatin’dan Paul Henze P.K.K.’ ye Marksizmi bırakın, mücadeleyi islami ideoloji ve eyalet sistemi üzerinden yürütün önerisinde bulunur.

    Yeni osmanlıcilık yada eyalet sitemini savunan yazarlara sözcülere göre sistem şu: İnanç federasyonu:İslami toplum ve İslam dışı toplum bir sözleşme ile bir arada yaşayacak. Çift hukuk sistemi olacak. Her inanç grubunun bir yöneticisi bir kralı olacak ve inanç grubu kendi inancı doğrultusunda yönetilecek. Kuran ortak dildir. Ortak dili konuşan Müslümanlar kendilerine bir lider seçsin. Seçilen bu lider tüm Müslümanların temsilcisi Halife ünvanı taşısın. Ekümenlik kabul edilsin. diyorlar.

    Cengiz Özkazancı adı geçen eserinde “Küresel tek dünya kurmayı amaçlayan Siyonist- hırıstiyan parababaları yeryüzünde ulus-devlet ve gümrük duvarları görmek istemiyorlar. Etnik ve dinsel küçük devletçikler ve bunları içinde eriteceği  bölgesel federasyonlar görmek istiyorlar” diyor.

     Bu sistem Türkiye’nin Etnik ve mezhepsel cemaat devletçiklerine ayrılması demektir. Bu sebepten dolayı bence sakıncalıdır. Ama yerli işbirlikçiler, cumhuriyet düşmanları ve şerii yönetim isteyenler için uygun olabilir.